2009/09/26 - Medytacje - Poruszac sie w obrebie wlasnej niedoskonalosci.

Imprimer

Poruszac sie w obrebie
wlasnej niedoskonalosci

 

Co duch i rozum
I wola i sumienie

 

Przypominaly namietliwie
Ale zadko natarczywie

 

Cialo ludzkie zwiotczale
W wyniku nieustannej degradacji

 

Odnawiajacych sie przeciez komorek
Na zimny kamien sie przemieniajac

 

Mowi jak bardzo wazne
Jest dla zycia

 

Poruszac sie w obrebie
Wlasnej  niedoskonalosci

 

To brzmi jak wspomnienie z przeszlosci
To brzmi jak zadatek wiecznosci.